Inne zwierzaki

Zebra: Pewnie każdy z nas zna te dzikie, piękne zwierzęta z rodziny koniowatych.
Czy wiesz, że:
Zebry NIE da się ujeździć, bo to dzikie zwierzę. Na widok człowieka wierzga i ucieka, co sił w nogach. A co dopiero na nią jakimś cudem wsiąść! Zrzuci cię od razu.Widzieliście film: "Zebra z klasą"? Rzeczywiście, zebra była oswojona i ujeżdżona. Ale to stanowczy BŁĄD. Nie wiem, jak to zrobili.
Zebra – ssak z rodziny koniowatych charakteryzujący się obecnością białych pasów na czarnej sierści. Początkowo wierzono, że zebry mają białą sierść z czarnymi pasami, ponieważ niektóre zebry mają białe podbrzusza. Badania embriologiczne dowiodły jednak, że kolor tła zwierzęcia to czarny, białe paski i brzuchy są dodatkami, powstałymi wskutek różnych czynników[1]. Zebry żyją stadnie na trawiastych terenach Afryki, na południe od Sahary.
Do zebr zalicza się zwykle trzy gatunki z licznymi podgatunkami, choć klasyfikacja tej grupy zwierząt jest dyskutowana[2]. Poniżej wymieniono nazwy zwyczajowe spotykane w języku polskim (kolejność alfabetyczna):
Zebry mogą się krzyżować z osłami i końmi. Takie mieszańce nazywane są zebroidami. 

Zebra górska (Equus zebra) - gatunek ssaka z rodziny koniowatych.

Występowanie i środowisko

Górskie łąki nadbrzeżnych łańcuchów górskich Namibii i południowo-zachodniej Afryki. W okresach zimnych przenoszą się zazwyczaj do zalesionych wąwozów.

Wielkość

Najmniejsza ze wszystkich zebr.
Wysokość w kłębie 120-130 cm

Podgatunki

Występują dwa podgatunki (przez część systematyków uznawane za odrębne gatunki):
  • zebra górska Hartmanna (Equus zebra hartmannae lub Equus hartmannae)
  • zebra górska przylądkowa (Equus zebra zebra lub Equus zebra)
oba zagrożone wyginięciem (kategoria EN na liście IUCN).

Odżywianie

Roślinożerne, głównym pożywieniem są trawy.

Rozmnażanie i życie społeczne

Zebry górskie osiągają dojrzałość płciową w wieku 5 lat. Ciąża trwa około 365 dni.
Zebry te, podobnie jak większość koniowatych, żyją w stadach. Stado składa się z ogiera, 1-5 samic i potomstwa.

Gatunki pokrewne



Zebra stepowa

Zebra stepowa
Equus quagga
Boddaert, 1785

Zebra stepowa
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Podtyp kręgowce
Gromada ssaki
Podgromada ssaki żyworodne
Infragromada łożyskowce
Rząd nieparzystokopytne
Rodzina koniowate
Rodzaj Equus
Gatunek zebra stepowa
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]
Status iucn3.1 LC pl.svg
Zasięg występowania
Mapa występowania
w przeszłości i obecnie


Zebra stepowa (Equus quagga, poprzednio Equus burchelli) – gatunek ssaka z rodziny koniowatych, najliczniejszy gatunek zebry. Nie jest zagrożony wyginięciem. Często spotykane w ogrodach zoologicznych, również w Polsce.
Wcześniej E. quagga quagga i E. burchelli burchellii klasyfikowane były jako odrębne gatunki. Na skutek rewizji podgatunków E. quagga w 2004. uznaje się, że są to podgatunki zebry stepowej.

Podgatunki

Samica i źrebię zebry równikowej w Ogrodzie zoologicznym w Opolu
Podgatunki różnią się od siebie nieznacznie ubarwieniem i wzorem pasów.
Podgatunkiem nominatywnym była wymarła kwagga właściwa.

Dane liczbowe

  • wysokość w kłębie: 1,25-1,4 m
  • długość: 2,3 m
  • długość ogona: 45-50 cm
  • waga: 220-300 kg
  • ciąża: 1 rok
  • liczba młodych: 1
  • dojrzałość płciowa: do 4 roku życia
  • pożywienie: roślinożerna
  • może rozpędzić się do prędkości 60 km/h
  • długość życia: 30-35 lat

Występowanie

Występuje na sawannach i stepach w południowo-wschodniej Afryce, od południowej Etiopii do wschodniej Republiki Południowej Afryki

Odżywianie

Roślinożerne, głównym pożywieniem są trawy.

Rozmnażanie i życie społeczne

Zebry stepowe osiągają dojrzałość płciową w wieku do 4 lat. Ciąża trwa około 375 dni.
Zebry te, podobnie jak większość koniowatych, żyją w stadach. Stado składa się z ogiera, kilku samic i potomstwa.

Gatunki pokrewne


Zebra równikowa

Zebra równikowa
Equus quagga boehmi
Matschie, 1892

Odpoczywające zebry Granta, Serengeti
Odpoczywające zebry Granta, Serengeti
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Podtyp kręgowce
Gromada ssaki
Podgromada ssaki żyworodne
Infragromada łożyskowce
Rząd nieparzystokopytne
Rodzina koniowate
Rodzaj Equus
Gatunek zebra stepowa
Podgatunek zebra równikowa




Zebra równikowa, nazywana także zebrą Granta (Equus quagga boehmi) – najmniejsza z sześciu podgatunków zebry stepowej.

Występowanie

Zasięg występowania zebry Granta rozciąga się na terytoria różnych krajów. Występują w Zambii na zachód od rzeki Luangwa i na wschód do Jeziora Kariba, w prowincji Demokratycznej Republiki Konga zwanej Katanga oraz w Tanzanii, Kenii i południowej Etiopii[1].

Charakterystyka

Biało-czarne pasy na głowie, szyi, bokach, biodrach i kończynach aż do kopyt. Pasy są szerokie i mocno wyodrębnione. Brak grzywy.

Miejscowe wymarcie

Niedawne wojny domowe w Rwandzie, Somalii, Sudanie, Etiopii i Ugandzie spowodowały bardzo duży spadek populacji wszystkich dzikich zwierząt, w tym zebry Granta, która nie występuje już na terytorium Burundi. Wojna domowa w Angoli w ciągu ostatnich 25 lat zniszczyła populacje dzikich zwierząt tego kraju, (m.in. dawniej szeroko występującej zebry stepowej), zniszczyła administrację parków narodowych oraz infrastrukturę. W związku z tym, zebra Granta praktycznie nie występuje już w Angoli, chociaż ta informacja wymaga potwierdzających badań.

Zebra bezgrzywa

Zebra bezgrzywa
Equus quagga borensis
Lönnberg, 1921

Zebra bezgrzywa w Zoo Safari Borysew
Zebra bezgrzywa w Zoo Safari Borysew
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Podtyp kręgowce
Gromada ssaki
Podgromada ssaki żyworodne
Infragromada łożyskowce
Rząd nieparzystokopytne
Rodzina koniowate
Rodzaj Equus
Gatunek zebra stepowa
Podgatunek zebra bezgrzywa




Zebra bezgrzywa – podgatunek zebry stepowej (Equus quagga). Występuje na pograniczu Kenii i Ugandy.
Jej źrebięta rodzą się z grzywą, którą tracą z wiekiem. Pierwsze zebry bezgrzywe przybyły do Europy w roku 1969 do Zoo w Dvůr Králové nad Labem (Czechy). Jest zagrożona wyginięciem.
W Polsce można je zobaczyć m.in. w wrocławskim Ogrodzie Zoologicznym, gdzie regularnie się rozmnażają.

Kwagga właściwa

Kwagga właściwa
Equus quagga quagga
(Boddaert, 1785)

Ilustracja kwaggi z 1783 roku
Ilustracja kwaggi z 1783 roku
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Podtyp kręgowce
Gromada ssaki
Podgromada ssaki żyworodne
Infragromada łożyskowce
Rząd nieparzystokopytne
Rodzina koniowate
Rodzaj Equus
Gatunek zebra stepowa
Podgatunek kwagga właściwa
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]
Status iucn3.1 EX pl.svg




Kwagga właściwa (†Equus quagga quagga) – wymarły podgatunek zebry stepowej należącej do rodziny koniowatych.
Jeszcze w XIX stuleciu żyła w licznych stadach w południowej Afryce. Podobna do zebry, miała paski tylko do połowy ciała. Została całkowicie wytępiona ze względu na smaczne mięso i cenną skórę. Ostatnia kwagga padła w amsterdamskim zoo 12 sierpnia 1883 roku.
Przeprowadzane ostatnio badania genetyczne wykazały[2][3], iż kwagga nie była osobnym gatunkiem, lecz jedynie podgatunkiem zebry stepowej (Equus quagga, wcześniej E. burchelli), która oddzieliła się około 120 do 290 tysięcy lat temu w plejstocenie, dlatego też niektórzy twierdzą, iż gatunek ten powinien się nazywać Equus burchelli quagga. Zgodnie jednak z zasadami rządzącymi nazewnictwem biologicznym, jeśli pojawiają się dwie nazwy dla jednego gatunku, nazwa, która została użyta jako pierwsza, przyjmowana jest za obowiązującą. Ponieważ kwagga Boddaert, 1785 została opisana jako gatunek blisko 40 lat wcześniej niż E. burchelli (Gray, 1824), przyjmuje się, iż właściwa nazwa dla tego zwierzęcia to E. quagga quagga, natomiast dla zebry stepowej Burchella – E. quagga burchelli.
Zdjęcie kwaggi z 1870 roku
Ze względu na bardzo bliskie pokrewieństwo kwaggi i zebry stepowej naukowcy południowoafrykańscy rozpoczęli prace nad rewitalizacją kwaggi poprzez odpowiedni dobór genetyczny, mając plany ewentualnego wprowadzenia tego zwierzęcia do ekosystemu.

Wyginięcie

Kwagga wymarła około 1870 roku na wolności, a 12 sierpnia 1883 roku w niewoli.

Zebra Grevy'ego

Zebra Grevy'ego
Equus grevyi[1]
(Oustalet, 1882)

Zebra Grevy'ego
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada ssaki
Podgromada ssaki żyworodne
Infragromada łożyskowce
Rząd nieparzystokopytne
Podrząd koniokształtne
Rodzina koniowate
Rodzaj Equus
Gatunek zebra Grevy'ego
Synonimy
  • Equss berberensis Pocock, 1902[2]
  • Equus faurei Matschie, 1898[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
Status iucn3.1 EN pl.svg
Zasięg występowania
Mapa występowania




Zebra Grevy'ego (Equus grevyi) – gatunek ssaka z rodziny koniowatych.
Sierść tułowia ubarwiona w pionowe czarno-białe pasy, zakrzywiające się na biodrach i barkach, na nogach przechodzące w poziome, sięgające kopyt. Brzuch jest biały, grzywa dwubarwna. Charakterystyczne bardzo długie, szerokie uszy zaokrąglone na wierzchołkach. Nowo urodzone źrebięta mają pasy brązowo-czarne, a ich grzywy ciągną się wzdłuż grzbietu aż do ogona.
Średnia długość życia wynosi około 20 lat. Uważa się, że zebra Grevy'ego jest blisko spokrewniona z przodkiem zebr.
Nazwa gatunku pochodzi od nazwiska Juliusza Grevy'ego, prezydenta Francji.

Historia

Niegdyś licznie występowały w Etiopii, Somalii oraz północnej Kenii, jednakże dziś można je tylko spotkać w północno-wschodniej Etiopii oraz w Kenii. Ten gatunek zebry nie był widywany w Somalii od 1973 roku. Ich liczba zmniejszyła się gwałtownie w latach 70. XX wieku, kiedy ich skóry stały się bardzo modne[4].

Środowisko

Zebry Grevy'ego występują na sawannach wschodniej Afryki, w Etiopii i północnej Kenii. Obecnie występowanie w Sudanie nie jest potwierdzone.
Zebra Grevy'ego w Omaha w Nebrasce
Zebra Grevy'ego

Odżywianie

Roślinożerne, głównym pożywieniem są trawy.

Wygląd

Długość ciała: 2,5-3 m
Długość ogona: 38-75 cm
Wysokość w kłębie: 1,4-1,6 m
Masa: samce 380-450 kg, samice 350-400 kg.

Rozmnażanie i życie społeczne

Zebry Grevy'ego osiągają dojrzałość płciową w wieku 4 lat. Samice są płodne 2-9 dni co 19-33 dni. Ciąża trwa około 390 dni. Młode rodzą się najczęściej w sierpniu lub we wrześniu. W 6-14 minut po narodzeniu młoda zebra może stać, po około 30 minutach chodzić, a po około 45 minut minutach biegać. Młode stają się dorosłe po około 275 dniach. W przeciwieństwie do innych gatunków zebr, nie żyje w stałych stadach, nie obserwuje się też stałych związków. Większość osobników żyje w grupach ogierów lub klaczy z młodymi, czasami w grupach mieszanych.
Często spotykane w ogrodach zoologicznych.
W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych prowadzonej przez IUCN jest klasyfikowany jako gatunek zagrożony wyginięciem (kategoria EN)[3].
Szkielet

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Posty (Atom)